Στην ανάλυση του διπλωματικού επιτελείου του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ αισιόδοξη η μητσοτακική σκέψη πως η πάγια προσέγγιση του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στις κρίσεις των ελληνοτουρκικών σχέσεων θα αλλάξει με αφορμή την ελληνική στάση στο Ουκρανικό. Οι σύμμαχοι έχουν, εξηγούν, σαν κόκκινη γραμμή το ενδεχόμενο ενός πολέμου, ωστόσο δεν παρεμβαίνουν ποτέ στο «γκριζάρισμα» του Αιγαίου, το οποίο επιχειρούν συχνά οι Τούρκοι. Κι η περίπλοκη κατάσταση τόσο ανάμεσα στις απέναντι όχθες του Αρχιπελάγους όσο και στην Ανατολική Μεσόγειο συνεχίζουν, δεν θα ξεμπερδευτεί υπέρ της Αθήνας επειδή αυτή θα έχει προσφέρει όπλα στην Ουκρανία. Οσο για τη λύση που θεωρούν ότι έχει περισσότερες πιθανότητες να αναχαιτίσει τον τσαρικό ιδεασμό εκείνου που διέταξε την εισβολή; Για κάποιους στη συριζαϊκή ηγετική ομάδα βρίσκεται κυρίως στις στοχευμένες οικονομικές κυρώσεις και στη χορήγηση του καθεστώτος υποψήφιας προς ένταξη στην ΕΕ χώρας στην Ουκρανία. Είτε συμμερίζεται κανείς τις παραπάνω απόψεις είτε όχι, οφείλει να αναγνωρίσει πως το κόμμα προσπαθεί να ξεπεράσει την παιδική ασθένεια της γεωπολιτικής με τσιτάτα από πανεπιστημιακές καταλήψεις.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ