«Υπογράφηκε ανακωχή μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών στην Ουκρανία, δίνοντας τέλος σε μια δεκαετή σύγκρουση για τον έλεγχο του Κιέβου». Αυτός θα μπορούσε να είναι, όπως γράφει στο «Politico» η Εμιλι Χάρντινγκ, ένας τίτλος κάποιου ηλεκτρονικού ή έντυπου Μέσου το 2032. Κι αυτό διότι, σύμφωνα με την εκτίμηση της αναπληρώτριας διευθύντριας του Προγράμματος Διεθνούς Ασφαλείας στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών (CSIS), «ένα τέτοιο χρονοδιάγραμμα δεν είναι ούτε απίθανο ούτε απαισιόδοξο». Αντιθέτως, όπως τονίζει, «αποτελεί τον πιο πιθανό δρόμο προς τη νίκη για την Ουκρανία, μια νίκη όμως που θα είναι δυνατή μόνο εφόσον τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ συνεχίσουν να την ενισχύουν προκειμένου να αντισταθεί στη ρωσική κατοχή».  Το παραπάνω σενάριο, σε κάθε περίπτωση, συνάδει με αρκετές εκτιμήσεις που έχουν γίνει μέχρι σήμερα και κάνουν λόγο για έναν «μακρόχρονο πόλεμο» – σε αντίθεση με τον αστραπιαίο (μπλίτζκριγκ) στον οποίο φέρεται ότι υπολόγιζε ο Βλαντίμιρ Πούτιν όταν έδινε την εντολή για έναρξη της επίθεσης τα ξημερώματα της Πέμπτης 24 Φεβρουαρίου. «Χάρη στον ηρωισμό των Ουκρανών και την παράτολμη επιθετική στρατηγική των Ρώσων, η Μόσχα απέχει πολύ από μια ταχεία νίκη. Στην πραγματικότητα, ο πόλεμος απέχει πολύ από το να τελειώσει» συνεχίζει η Χάρντινγκ – ξεκαθαρίζοντας, παράλληλα, πως εάν η Ρωσία καταφέρει να καταλάβει το Κίεβο τις επόμενες ημέρες, τότε δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα επιχειρήσει θα εγκαταστήσει μια φιλική προς αυτό ηγεσία και να ισχυριστεί στη συνέχεια πως το νέο καθεστώς ελέγχει το σύνολο της κρατικής εξουσίας και έχει δικαίωμα να υπογράφει αποφάσεις και διεθνείς συνθήκες που αφορούν τη χώρα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή