Στο μακρινό 1932 ο Καρλ Σμιτ επέμενε ότι η έννοια του πολιτικού στηρίζεται στη σχέση φίλου και εχθρού. Ο τρόπος που η έννοια της εχθρότητας, της αντιπαλότητας, του ανταγωνισμού τοποθετείται στο κέντρο της ίδιας της έννοιας του πολιτικού, κατά τρόπο ανάλογο με το πώς ο Χομπς έβαλε τον πόλεμο στην καρδιά της «φυσικής κατάστασης», και η ρήξη με οποιαδήποτε προσπάθεια να θεμελιωθεί η πολιτική σε κάποια πιο «συναινετική» έμφυτη κοινωνικότητα εξηγεί γιατί αυτή η τοποθέτηση παραμένει δημοφιλής ανάμεσα σε όσους επιμένουν στη συγκρουσιακή συγκρότηση των φαινομένων που περιγράφουμε ως πολιτικά. Βεβαίως, από την άλλη αυτό είναι για πολλούς και το αδύναμο σημείο της σκέψης αυτού του «καταραμένου» (εξαιτίας της συνεργασίας του με τον Ναζισμό) στοχαστή, καθώς υποτιμά πλευρές όπως η νομιμοποίηση, η προσπάθεια απόσπασης συναίνεσης, ή όλα όσα ο Γκράμσι προσπάθησε να συμπεριλάβει στην έννοια της ηγεμονίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή