Στον ύπνο μου ζω τη δεύτερη ζωή μου. Σ’ αυτήν γίνομαι εγώ κι εσύ ταυτόχρονα, δρόμος και διαβάτης, πουλί και ρόδο, δαμάζω νερά και πυρκαγιές. Πετώ σαν τον Πίτερ Παν, όσο πιο φωτεινό το όνειρο τόσο πιο ψηλά. Είμαι αληθινή Παραμυθένια σε αυτή τη ζωή. Συχνά, αρπάζω απ’ τις υπερχορδές του σύμπαντος μια δέσμη φωτεινή, κατάφορτη με στίχους και ήχους και την καβαλάω. Οταν ξυπνάω φτιάχνω τραγούδια, όπως Το Παιδί Με Την Κεραία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή