Αυτό που χρειάζεται ο ελεύθερος κόσμος για να ευδοκιμήσει η δημοκρατία στο εσωτερικό και στο εξωτερικό είναι ένας συνασπισμός των πρόθυμων – μια επίσημη συμμαχία μεταξύ εθνών με ομοϊδεάτες. Μια τέτοια συμμαχία θα μπορούσε να είναι μια επέκταση του G-7, της ομάδας των κορυφαίων βιομηχανοποιημένων δημοκρατιών που επεκτάθηκε ανεπίσημα το 2021 για να συμπεριλάβει την Αυστραλία, την Ινδία, τη Νότια Αφρική και τη Νότια Κορέα. Μια τέτοια συμμαχία θα λειτουργήσει μόνο εάν επικεντρώσει την προσοχή της όχι μόνο σε διασκέψεις κορυφής και διακηρύξεις αλλά και σε συγκεκριμένα αποτελέσματα. Συγκεκριμένα, δύο βασικές προκλήσεις είναι επείγουσες για όλες τις δημοκρατίες: οικονομική πίεση και οι αναδυόμενες τεχνολογίες.

Μεταξύ των δημοκρατιών, οι προσπάθειες ρύθμισης των τεχνολογιών παραμένουν κατακερματισμένες καθώς κάθε χώρα ακολουθεί τη δική της προσέγγιση. Εάν αυτός ο κατακερματισμός συνεχιστεί, η Κίνα θα μπορούσε να κερδίσει τον αγώνα της τεχνολογίας και να θέσει τους όρους προς μία μορφή δικτατορίας της παρακολούθησης. Μια συμμαχία δημοκρατιών θα πρέπει να ενωθεί για να οικοδομήσει κοινές λύσεις για τη ροή δεδομένων και τις αρχές προστασίας, την ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης και άλλων τεχνολογιών που αλλάζουν τη ζωή και να δημιουργήσει πρότυπα που δίνουν στα δημοκρατικά κράτη ένα πλεονέκτημα έναντι των αυταρχικών.

Ο Anders Fogh Rasmussen είναι πρώην γ.γ. ΝΑΤΟ