Από τους πέντε της αρχικής παρέας (Γιάννης Βαλαβανίδης, Κλεοπάτρα Δίγκα, Kυριάκος Κατζουράκης, Γιάννης Ψυχοπαίδης, Χρόνης Μπότσογλου) ήταν ο πιο κοντινός μου. Ο πιο κοντινός μου αισθητικά. Για έναν βασικό λόγο. Επειδή, όπως όλη η παρέα, ήταν μάστορας στο σχέδιο και στο χρώμα και ιδεολόγος. Απ’ όλη την παρέα, όμως, στην πορεία, είναι εκείνος που κατάφερε να μην ορίζει την τέχνη του η ιδεολογία, που όσο να ‘ναι σε κάνει πιο απόλυτο, πιο τετράγωνο και, ως καλλιτέχνη, περισσότερο προσδοκώμενο απ’ όσο νομίζεις.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή