Το 1936 ήταν μία πολύ δύσκολη χρονιά για τον Ντμίτρι Σοστακόβιτς, τον σπουδαιότερο συνθέτη που γεννήθηκε στον 20ό αιώνα. Ηταν η χρονιά που του επιτέθηκε ο ίδιος ο Στάλιν. Φανατικός μουσικόφιλος και με μεγάλο προσωπικό ενδιαφέρον για τη μουσική ζωή στην ΕΣΣΔ, ο Στάλιν είχε ακούσει να μιλάνε θριαμβευτικά για τη νέα, τότε, όπερα του Σοστακόβιτς «Η Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ». Το έργο είχε πίσω του ένα εντυπωσιακό ξεκίνημα. Που τελικά, έγινε ο τάφος του: προκάλεσε το ενδιαφέρον του Στάλιν να πάει να την ακούσει. Το λιμπρέτο εξέφραζε την ανάγκη του συνθέτη να κολακεύσει το καθεστώς. Οχι επειδή ήθελε κάτι από αυτό, αλλά επειδή δεν ήθελε: δεν ήθελε να τον έχει στο μάτι, να επικρίνει τη μουσική του και να έχει λόγο στο τι γράφει. Το έργο φέρνει στο επίκεντρο την προεπαναστατική ρωσική μπουρζουαζία και την κατηγορεί για την παρακμή της. Η ελπίδα του ήταν ξεκάθαρη: θα χαιρόταν η Επανάσταση και θα τον άφηνε επιτέλους στην ησυχία του.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή