Μία φορά και έναν καιρό, πίσω στις αρχές της δεκαετίας του 1980 όταν ο Ψυχρός Πόλεμος μαινόταν μεταξύ ΕΣΣΔ και Δύσης, η τριάδα των σχεδιαστών από την Ιαπωνία (Kenzo, Yamamoto, Kawakubo) κατέπληξε το Παρίσι με την ιδέα τους για τη μόδα εκείνης της περιόδου: τριμμένα, μαύρα, φθαρμένα από τις ταλαιπωρίες (και τον πυρηνικό όλεθρο) ρούχα που η δομή στα πατρόν τους αντανακλούσαν την τριγωνομετρία της ιαπωνικής παραδοσιακής ραπτικής των ρούχων των αγροτών σε συνδυασμό με τις στολές των Σαμουράι αρχόντων του πολέμου. Το ιαπωνικό νέο κύμα της δεκαετίας του 1980, αμφισβήτησε τις στερεοτυπικές συμβάσεις γύρω από την ιδανική ομορφιά προσφέροντας πυκνά επίπεδα αποδομημένης ιστορίας. Οι Ιάπωνες κατακτούσαν τότε τη μόδα της Δύσης με ένα οπτικό και απτικό μήνυμα που παρέπεμπε στο φιλμ «Χιροσίμα αγάπη μου» υφασμένο σε μαύρα υφάσματα. Ή στην αντίθετη όψη τους ως μήνυμα χαράς και αισιοδοξίας με τα πολύχρωμα εμπριμέ υφάσματα του Kenzo Takada με τα οποία κατήγγειλε την ψυχροπολεμική πολιτική και την απειλή του πυρηνικού πολέμου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή