Πριν από λίγους μήνες, όποιος τολμούσε να αμφισβητήσει την πολιτική απολιγνιτοποίησης της ΕΕ χαρακτηριζόταν αυτόματα ως εχθρός της προστασίας του περιβάλλοντος. Η όξυνση του ανταγωνισμού ΝΑΤΟ – ΕΕ και Ρωσίας με τη «ρωσο-ουκρανική κρίση» και ο νέος στόχος πλήρους απεξάρτησης της ΕΕ από το ρωσικό φυσικό αέριο ήταν αρκετά για να αποκαλυφθεί το μέγεθος της υποκρισίας, αλλά και οι πραγματικοί στόχοι της «πράσινης μετάβασης» της Κομισιόν. Ο στόχος είναι να διαμορφωθεί κερδοφόρα διέξοδος για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια των ομίλων και να βελτιωθεί η ανταγωνιστική θέση της ΕΕ. Η υλοποίηση αυτού του στόχου οδήγησε στην εκτίναξη των τιμών των καυσίμων και της ενεργειακής φτώχειας πολύ πριν από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή