Πριν από λίγους μήνες, όποιος τολμούσε να αμφισβητήσει την πολιτική απολιγνιτοποίησης της ΕΕ χαρακτηριζόταν αυτόματα ως εχθρός της προστασίας του περιβάλλοντος. Η όξυνση του ανταγωνισμού ΝΑΤΟ – ΕΕ και Ρωσίας με τη «ρωσο-ουκρανική κρίση» και ο νέος στόχος πλήρους απεξάρτησης της ΕΕ από το ρωσικό φυσικό αέριο ήταν αρκετά για να αποκαλυφθεί το μέγεθος της υποκρισίας, αλλά και οι πραγματικοί στόχοι της «πράσινης μετάβασης» της Κομισιόν. Ο στόχος είναι να διαμορφωθεί κερδοφόρα διέξοδος για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια των ομίλων και να βελτιωθεί η ανταγωνιστική θέση της ΕΕ. Η υλοποίηση αυτού του στόχου οδήγησε στην εκτίναξη των τιμών των καυσίμων και της ενεργειακής φτώχειας πολύ πριν από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/nealaptop.png)
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/neaportrait.png)
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ