Ενα από τα «επιχειρήματα» διαφόρων στη γαλάζια μας χώρα, κατά της κυβέρνησης και της Ευρώπης που βοηθάνε την Ουκρανία, είναι ενδεικτικό του τρόπου που σκέπτονται οι «αντικαπιταλιστές», δεξιοί κι αριστεροί: «Γιατί δεν αντιδράσαμε όταν το ΝΑΤΟ βομβάρδισε τη Γιουγκοσλαβία;». Η απάντηση είναι προφανής. Επειδή, στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, η Σερβία του Μιλόσεβιτς επιδίωξε να κυριαρχήσει επί των άλλων συνιστωσών της ομοσπονδίας με την ωμή βία και με μεθόδους εθνοκάθαρσης και γενοκτονίας. Μόνο η πολιορκία του Σαράγεβο κράτησε συνολικά 1.425 ημέρες, από τον Απρίλιο του 1992 έως τον Φεβρουάριο του 1996, με απολογισμό περισσότερους από 11.500 νεκρούς, εκ των οποίων 1.500 παιδιά. Επίσης, τον Ιούλιο 1995, σφαγιάστηκαν περισσότεροι από 8.000 άνδρες στην πόλη από Σέρβους, στρατιωτικούς και παραστρατιωτικούς. Υπάρχουν καταγγελίες για συμμετοχή σε αυτές τις σφαγές και Ελλήνων, πραγματικών ναζιστών, που δεν διερευνήθηκαν δικαστικώς ποτέ.

Το 1999, παρά την ήττα της Σερβίας του Μιλόσεβιτς και την αναγνώριση εκ μέρους του της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης, ο σερβικός εθνικισμός επιδίωξε να επαναλάβει τις πρακτικές εθνικών εκκαθαρίσεων στο Κόσοβο, κατά του αλβανικού πληθυσμού. Τότε παρενέβησαν οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ και βομβαρδίστηκε η Σερβία. Στη συνέχεια, τα Ηνωμένα Εθνη ανέλαβαν την ευθύνη για το Κόσοβο, ο δε Μιλόσεβιτς καθαιρέθηκε και οδηγήθηκε στη δικαιοσύνη, κατηγορούμενος για εγκλήματα πολέμου.