Εχασε στο Γ. Καραϊσκάκης ο Αρης από τον Ολυμπιακό, αλλά η εικόνα του ήταν και πάλι τέτοια που σου δίνει την εντύπωση πως είναι πλέον έτοιμος να πετύχει τον στόχο του. Μια ομάδα που μέχρι πριν από έναν μήνα δεν γνώριζε αν θα παίξει ή όχι στα πλέι οφ, αν θα είναι σε θέση να διεκδικήσει ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο, μοιάζει να βρίσκεται σε υψηλότερο επίπεδο και από την ΑΕΚ και από τον Παναθηναϊκό. Ακόμα και από τον ΠΑΟΚ, αλλά έτσι κι αλλιώς ο Δικέφαλος είναι μακριά από το «οπτικό πεδίο» του. Είναι μάγος ο Μπούργος; Είναι… θαυματοποιός; Μπόρεσε σε λίγες μέρες να κάνει τους παίκτες του Αρη καλύτερους; Οχι βέβαια. Απλά τους απελευθέρωσε.

Ο αργεντινός προπονητής παρέλαβε ένα ρόστερ που σίγουρα έχει ποιότητα. Το έμψυχο δυναμικό του Αρη δεν έχει να ζηλέψει τίποτα, ή έχει να ζηλέψει λίγα από εκείνα των ανταγωνιστών του. Τι έπρεπε να κάνει ένας προπονητής; Να τους απελευθερώσει μέσα στο γήπεδο. Δύο-τρεις πινελιές χρειάζονταν ώστε ο Αρης να βγάλει στο γήπεδο τις αληθινές δυνατότητές του. Και να φτάνει στο σημείο όχι μόνο να… καθαρίζει με ευκολία παιχνίδια που είναι «υποχρεωμένος» να το κάνει, αλλά να κερδίζει τον Ολυμπιακό στο Κλ. Βικελίδης και να τον αγχώνει στο Γ. Καραϊσκάκης. Ηρθε την κατάλληλη στιγμή αυτή η αλλαγή προπονητή για τον Αρη και ήρθε και ο κατάλληλος άνθρωπος.  

Ηρθε και μια εικόνα από το γήπεδο Γ. Καραϊσκάκης το βράδυ της Κυριακής που μας έκανε έπειτα από καιρό να χαμογελάσουμε. Και άλλη μία στη Λεωφόρο. Στο Φάληρο υπήρξε κόσμος του Αρη. Ναι σε ένα ματς μεταξύ των «Big 5» είδαμε κόσμο των φιλοξενουμένων στις εξέδρες. Και κύλησαν όλα ομαλά! Τι ωραίο να ήταν από τα… προσεχώς και να το δούμε σε όλα τα γήπεδα. Και τι ωραίο να βλέπεις φίλο του Παναθηναϊκού να ζητάει φανέλα του Αραούχο και ο Αργεντινός να του τη δίνει στο ημίχρονο. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο που θέλουμε.