Κάθε φορά που μια υπόθεση φτάνει στα δικαστήρια, το άγχος όλων των πλευρών είναι το ίδιο: πόσον καιρό θα πάρει να εκδικαστεί, πόσον καιρό θα χρειαστεί για να απονεμηθεί δικαιοσύνη; Το ελληνικό σύστημα προσφέρεται για πολλές τέτοιες καθυστερήσεις, που καταλήγουν να αποτελούν θεσμικό πρόβλημα. Καθόλου τυχαία, μια από τις πιο τρανταχτές περιπτώσεις καθυστερήσεων υπήρξε αυτή της Χρυσής Αυγής. Μέχρι τη διεξαγωγή της δίκης του νεοναζιστικού μορφώματος είχε περάσει και το προβλεπόμενο από τον νόμο δεκαοκτάμηνο.

Στην ημερίδα που διοργάνωσε η Κίνηση Επιτάχυνσης της Δικαιοσύνης, ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Παναγιώτης Πικραμμένος έβαλε το πρόβλημα στην ορθή του διάσταση: «Πρέπει να κατανοήσουμε ότι η αργή και μη ορθή απονομή της δικαιοσύνης διασπά την κοινωνική συνοχή, κάνει τον πολίτη να μην έχει εμπιστοσύνη στο Κράτος Δικαίου και τελικά στην ίδια τη Δημοκρατία» ανέφερε, εντοπίζοντας το πρόβλημα. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει πραγματική Δικαιοσύνη που δεν μπορεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, γιατί τελικά αυτή η εμπιστοσύνη είναι που αποτελεί το θεμέλιο του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Η δημιουργία του Παρατηρητηρίου που βρίσκεται στα σκαριά, το οποίο θα συλλέγει ποιοτικά και ποσοτικά στοιχεία που θα βοηθήσουν στη διαμόρφωση του δικαστικού χάρτη της χώρας είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Η λύση του προβλήματος, ωστόσο, απαιτεί μεταρρυθμίσεις και αλλαγές στη νοοτροπία τόσο των εμπλεκόμενων στη διαδικασία απονομής της δικαιοσύνης, που ζουν το πρόβλημα από μέσα, όσο και των πολιτών, που έμαθαν να την απαξιώνουν.