Σιωπή

Η αρχική αντίδραση – ο έπαινος – έδωσε γρήγορα τη θέση της στις δεύτερες σκέψεις – την καχυποψία. Η τόλμη της δημοσιογράφου του Πρώτου Καναλιού της ρωσικής κρατικής τηλεόρασης, που εισέβαλε στον «αέρα» κρατώντας ένα πλακάτ με αντιπολεμικό μήνυμα, έγινε ύποπτη, αφού έπρεπε να περάσουν οκτώ χρόνια από την προσάρτηση της Κριμαίας για να θυμηθεί τις ουκρανικές της ρίζες. Ή γλίτωσε με μόλις 250 ευρώ πρόστιμο όταν άλλοι, για λιγότερο ορατές στο ευρύ κοινό διαμαρτυρίες, είτε βασανίζονται σε κελιά της Ρωσίας, είτε αγνοούνται. Δεν κέρδισε, λοιπόν, μια μικρή έστω μάχη εναντίον της ρωσικής προπαγάνδας – όπως υποστηρίζουν όποιοι είδαν την πράξη της ως γενναία. Αντίθετα, συνέβαλε στην ωραιοποίηση του καθεστώτος – όπως, κατά την άποψη των επικριτών της, έκανε όσο δούλευε για εκείνο. Σύμφωνα πάντως με έναν ρώσο συνάδελφό της – απ’ αυτούς που εργάζονταν σε ανεξάρτητο τηλεοπτικό δίκτυο, το Ντοζντ ή TV Rain στα αγγλικά, το οποίο είχε συμπεριληφθεί από την κυβέρνηση στο μητρώο «ξένων πρακτόρων» -, τον Ντένις Κατάεφ, η Μαρίνα Οβσιανίκοβα έσπασε μια σιωπή που κρατούσε για πολύ καιρό.