Βαρβαρότητα

Ρητά κι υπόρρητα λέει στους δυτικούς πως πρόκειται για πόλεμο όλων μας. Οι εχθροί του τού καταλογίζουν δημοσιοσχετίστικη προσέγγιση. Τον κατηγορούν ότι χρησιμοποιεί τις υποκριτικές του γνώσεις προκειμένου να προκαλέσει τη συμπάθεια όσων παρακολουθούν από μακριά τις συγκρούσεις. Ακόμη όμως κι αν εκμεταλλεύεται το επικοινωνιακό του χάρισμα στη μάχη της εικόνας, είναι κοντόφθαλμο να αποδίδεται η σχεδόν παγκόσμια στήριξη της Ουκρανίας στα μιντιακά ταλέντα του ηγέτη της. Γιατί δεν χρειάζεται να δει κανείς το βίντεο που παρουσίασε στους αμερικανούς νομοθέτες – με την ουκρανική καθημερινότητα πριν από την 24η Φεβρουαρίου σε έγχρωμα πλάνα να εναλλάσσεται με εκείνη μετά σε ασπρόμαυρα – για να ταυτιστεί με τους αμυνόμενους. Ή για να μπει στη θέση των γονιών στη Μαριούπολη ή το Χάρκοβο. Δεν χρειάζεται να εκβιάσει το συναίσθημα ο ουκρανός πρόεδρος. Το προκαλεί αβίαστα η βαρβαρότητα που προσπαθεί να προελάσει στους λασπωμένους δρόμους της χώρας του. Στο έργο που πρωταγωνιστεί τώρα, άλλωστε, οι χαρακτήρες δεν είναι γκρι – όπως διατείνονται εκείνοι που μέμφονται τους «ιμπεριαλισμούς ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ και Ρωσίας». Είναι άσπροι και μαύροι, αφού κάποιος επιτέθηκε με πυραύλους χωρίς να προκληθεί.