Call of Duty Σύνταγμα

Ο Στέλιος ξέρει καλά τον πόλεμο. Στα 20 του είναι πλέον βετεράνος. Εχει τερματίσει όλα τα Call of Duty στην κονσόλα. Εδώ και επτά χρόνια τα απαλά του δάχτυλα σκοτώνουν τα πάντα. Από αρχαίους Ρωμαίους μέχρι ναζί και ζόμπι. Δουλεύει καλά το σπαθί, αλλά ακόμα καλύτερα το M16. Ωστόσο αν τον ρωτήσεις ποιο είναι το αγαπημένο του εργαλείο, θα διαλέξει το αμερικανικό Μ1 Garand με τα ξύλινα μέρη και εκείνο τον κοφτό ήχο που κάνει το χειριστήριο να κλωτσάει ελαφρά. Ολόκληρο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έβγαλε με αυτό το τουφέκι ο Στελάκης αν και σε μερικές επιχειρήσεις πήγε με γερμανικό Mauser που έκανε δουλίτσα στημένο σε υπερυψωμένο παράθυρο. Και τώρα, που βλέπει κάτι βίντεο από την Ουκρανία, δεν ξέρει αν παρακολουθεί παιχνίδι ή αληθινό πόλεμο. Η αίσθηση είναι ακριβώς ίδια. Βλέπεις το όπλο, αλλά όχι τον άνθρωπο που το κρατάει. Παίζει το βίντεο στο δελτίο και, όποιος έχει εμπειρία Call of Duty, πάει ενστικτωδώς να πιάσει το χειριστήριο. Ισως θα ήταν καλύτερα έτσι. Οι πόλεμοι να γίνονται μόνο στην κονσόλα. Να στήνονται τραπέζια στην Ολομέλεια του ΟΗΕ και να παίζουν οι καλύτεροι από κάθε χώρα. Ο Στέλιος δεν έχει πει πουθενά αυτήν την ιδέα. Ξέρει ότι θα τον πάρουν στην πλάκα. Και τώρα είναι η χειρότερη στιγμή για να την παρουσιάσει. Γιατί βρίσκεται στην αντιπολεμική συναυλία στο Σύνταγμα. Και φοβάται να ρωτήσει αν το «Οχι στον πόλεμο» αφορά και το Call of Duty.