Ο Διονύσης Σαββόπουλος φαίνεται ότι προσπάθησε να περισώσει την τιμή των καλλιτεχνών του λεγόμενου έντεχνου τραγουδιού, αυτών που, μέχρι τώρα, έχουν να επιδείξουν έναν αξιοθαύμαστο αυτοματισμό αντίδρασης όταν πρόκειται να διαμαρτυρηθούν, τραγουδώντας, για «το κακό και τ’ άδικο». Είτε αυτό προέρχεται από το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, την Ευρωπαϊκή Ενωση, τον καπιταλισμό και τα συμπαρομαρτούντα. Βέβαια, δεν νομίζω ότι ο Σαββόπουλος είχε πρόθεση να περισώσει κάτι. Δική του ανάγκη ήταν η διοργάνωση ενός τηλεμαραθώνιου «…για την Ουκρανία, τους ξεριζωμένους, τους βομβαρδισμένους, τα ορφανά τους και τους πρόσφυγες» όπως έγραψε σε ανάρτησή του. Και, όσο καταλαβαίνουμε από την ίδια ανάρτηση, δεν βρήκε, αρχικά τουλάχιστον, τεράστια ανταπόκριση. Καθόλου παράξενο. Πάντα μόνος του πορευόταν. Γι’ αυτό και παραμένει μοναδικός.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή