«Να μασκαρέψουν το απεχθές και αδηφάγο εγώ τους»

«Με έμαθε τι σημαίνει σκοπός και νόημα της ζωής. Έμαθα μαζί της να βγαίνω με ασφάλεια απ’ τα θολά τοπία και τις αφηρημένες έννοιες. Να κοιτάζω κατά πρόσωπο τον άλλον και να τον προσεγγίζω με αγάπη και άδολα. Ήταν σαν δεύτερη μάνα μαζί μου». Κι όμως, η εξομολόγηση του Αντωνάκη για την ελληνογερμανίδα δασκάλα του Ματούλα Μύλλερ, στην ομότιτλη νουβέλα του Δημήτρη Νόλλα (εκδ. Ικαρος), αφορά ένα «φάντασμα». Μια γυναίκα που ξεκινά τη διαδρομή της από το Αιάκειο της Κορσικής στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, για να ξεκινήσει μια δεύτερη ζωή στην οδό Πατησίων της μεταπολεμικής Αθήνας. Εκεί θα προσφερθεί να δώσει αφιλοκερδώς μαθήματα Γραμματικής και Ιστορίας στα παιδιά της φτώχειας – γεγονός που θα της χρεώσουν σε κατοπινή δίκη, κατηγορούμενη για παράνομη δράση, «υποκινούμενη υπό ελαχίστων αναρχικών». Ο Αντωνάκης και οι φίλοι του – ανάμεσά τους ο αφηγητής – θα θυμηθούν ύστερα από χρόνια το αδειανό (;) πουκάμισο μιας γυναίκας που πέρασε από τη ζωή τους, πριν την τυλίξει το μυστήριο σε μια Ελλάδα που προσπαθούσε να μετατρέψει τα τραύματα σε εμπειρίες. Αλλοτε επιτυχημένα, άλλοτε όχι. Από τη νουβέλα του Δ. Νόλλα, που αναμένεται στις 21 του μήνα, το «Β» προδημοσιεύει ένα απόσπασμα.