Οι κυβερνοεπιθέσεις εναντίον μιας χώρας μπορεί να περιλάβουν πληθώρα τεχνικών και να έχουν διαφορετικούς σκοπούς. Από την αρχή του έτους μέχρι σήμερα, η Ουκρανία και το Ισραήλ δέχθηκαν μια σειρά από τις μεγαλύτερες κυβερνοεπιθέσεις στην ιστορία τους. Στην περίπτωση του Ισραήλ, οι επιτιθέμενοι εξάντλησαν τους πόρους των συστημάτων που εξυπηρετούσαν τις περισσότερες ψηφιακές υπηρεσίες των υπουργείων και δημοσίων οργανισμών. Κατά συνέπεια, οι υπηρεσίες αυτές κατέρρευσαν και σταμάτησαν να είναι διαθέσιμες για ώρες. Στην περίπτωση της Ουκρανίας, οι επιτιθέμενοι δεν ήθελαν να πλήξουν μόνο τη διαθεσιμότητα των κρίσιμων υπηρεσιών της χώρας. Εκμεταλλευόμενοι διάφορες ευπάθειες που υπήρχαν στα ουκρανικά συστήματα, κατάφεραν να εγκαταστήσουν σε αυτά ειδικά διαμορφωμένο λογισμικό. Το λογισμικό αυτό απέκτησε πρόσβαση σε δεδομένα υπουργείων όπως αυτά της Αμυνας και των Εξωτερικών. Τα στοιχεία δείχνουν πως προχώρησε σε διαγραφή ή/και αχρήστευσή τους αλλά δεν είναι απαραίτητο πως σταμάτησε εκεί. Μόνο εικασίες μπορούν να γίνουν σε σχέση με το ποιες οντότητες βρίσκονται πίσω από τις επιθέσεις, μια και δεν υπάρχουν τα απαραίτητα στοιχεία ώστε να ταυτοποιηθούν. Ωστόσο, στην περίπτωση της Ουκρανίας, η συγκυρία δείχνει πως οι επιθέσεις προέρχονται από την πλευρά της Ρωσίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή