Αύγουστος Στρίντμπεργκ (Α΄)

Εχει σημαντικό κοινωνιολογικό και αισθητικό ενδιαφέρον το αναμφισβήτητο, όπως δείχνει η ιστορία της θεατρικής πράξης στην Ελλάδα, γεγονός πως την εποχή που κυριαρχούσε στις ελληνικές σκηνές το δραματικό ειδύλλιο, το κωμειδύλλιο, η επιθεώρηση και το γαλλικό μπουλβάρ, το μεγαλοαστικό και το μορφωμένο κοινό, ελάχιστο σαφώς, ανακάλυπτε τον Ιψεν και τον Στρίντμπεργκ, δύο σκανδιναβούς συγγραφείς, προτεστάντες, προηγμένων οικονομικά κοινωνιών. Από την άλλη ο Ξενόπουλος, ο Μελάς, ο Παντελής Χορν, αλλά και σε κάποια έργα του και ο Μπόγρης, συντόνισαν τον βηματισμό τους και στο περιεχόμενο και στη φόρμα, πλάι στους συναδέλφους τους και έφερναν στις σκηνές τους Γάλλους της φάρσας και του αστικού μπουλβάρ, τους μεγάλους Σκανδιναβούς. Οταν, βεβαίως, η εκπαίδευση και ο Τύπος δεν ερευνούσαν, ούτε προωθούσαν τις βόρειες σχολές.