Τα παιδιά του πολέμου

Τα πιο δυνατά και αφόρητα πλάνα στο «Σπίτι από θραύσματα» («Χρυσός Αλέξανδρος», 24ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης) είναι οι αγκαλιές. Εκείνες που δίνονται δίκην υπόσχεσης, όσες μονίμως λείπουν κι εκείνες που σβήνουν τη στιγμή του αποχωρισμού. Το ντοκιμαντέρ του Σάιμον Λέρενγκ Βίλμοντ, που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ παρόντος του σκηνοθέτη, είναι ακριβώς μια χαμηλόφωνη ελεγεία για τους πάσης φύσεως αποχωρισμούς: της οικογένειας, της παιδικής ηλικίας, των φίλων, των αδελφών, μιας πατρίδας που διαφεύγει. Κι αυτό επειδή η συμπαραγωγή Δανίας, Φινλανδίας, Σουηδίας και Ουκρανίας, γυρισμένη πριν από τη ρωσική εισβολή, περιγράφει λίγες ημέρες στο Κέντρο Στήριξης – Αποκατάστασης Παιδιών του Λισισένκ, όσο έξω από τα καγκελόφραχτα παράθυρά του μαίνονται οι συρράξεις στην Ανατολική Ουκρανία. Στο εσωτερικό του ο πυρήνας των κοινωνικών λειτουργών – τέσσερις γυναίκες με συγκινητική αποφασιστικότητα – δημιουργούν ένα ανάχωμα στην πραγματικότητα, την ίδια περίοδο που οι κρατικές και δικαστικές αρχές αποφασίζουν το μέλλον των παιδιών.