Λαϊκιστές

Οι υπόλοιποι το θεώρησαν θλιβερό. Λίγες μέρες μετά τη ρωσική εισβολή, όταν μαζεύτηκαν στην Ολομέλεια, δυσκολεύτηκαν να αποδεχθούν πως ο αρχηγός ενός κοινοβουλευτικού κόμματος εκφράζει από βήματος θαυμασμό για τον Πούτιν – ενώ ο τελευταίος έχει επιτεθεί σε ένα ανεξάρτητο κράτος. Η πουτινολατρεία του Κυριάκου Βελόπουλου, ο οποίος τον παίνεψε γιατί «έφτιαξε τη Ρωσία», δεν σόκαρε πραγματικά πάντως κανέναν μέσα ή έξω απ’ τη Βουλή. Οι δεξιές λαϊκίστικες δυνάμεις παντού στην Ευρώπη είτε έχουν δεσμούς με το Κρεμλίνο – όπως το κόμμα της Λεπέν -, είτε κοιτούν με ανυπόκριτο σεβασμό το «μεγαλείο» κάποιου που κυβερνά σαν νταής για 22 ολόκληρα χρόνια. Ταυτόχρονα, ένα διόλου ευκαταφρόνητο 29,7% της ελληνικής κοινής γνώμης πιστεύει ότι φταίει η Δύση για τον πόλεμο – και κόμματα σαν το βελοπουλικό υπάρχουν για να δίνουν, με όσο περισσότερο λαϊκισμό γίνεται, στον λαό αυτό που θέλει. Κάπως έτσι, μέσω της πολεμικής επικαιρότητας, προκύπτει το ερώτημα αν η ουκρανική κρίση προσφέρει στους ακροδεξιούς λαϊκιστές μια ευκαιρία να επιστρέψουν στο πολιτικό προσκήνιο.