Ουσία, χωρίς μιμήσεις

Από τα αμπάρια του πλοίου που μετέφερε τους πρόσφυγες του 1922 και όπου, σύμφωνα με τον μύθο, γεννήθηκε η Μαρίκα Νίνου, ως τον θάνατό της, το 1957, η παράσταση στο Θέατρο Τέχνης παρακολουθεί τη σύντομη και τόσο σημαντική πορεία της μεγάλης ρεμπέτισσας. Και είναι αυτά τα ίδια αμπάρια, ξύλινες κασόνες διαφόρων μεγεθών, τοποθετημένες η μία πάνω ή δίπλα στην άλλη, που ως βασικό σκηνικό στοιχείο αποκτούν πολλαπλές χρήσεις, πρακτικές και συμβολικές, συνδέοντας τη ζωή της με τη μουσική, το τραγούδι, το πάλκο – ως το τέλος.