Η ίδια η Μαρία Σάκκαρη έχει αναφερθεί επανειλημμένα σε συνεντεύξεις της στον καθοριστικό ρόλο που έπαιξε στην καριέρα της το τουρνουά της Ρώμης πέρυσι τον Μάιο. Τότε που αποκλείστηκε στον δεύτερο γύρο από την Αμερικανίδα Γκοφ κι ένιωσε να χάνεται η γη κάτω από τα πόδια της. Εκλεισε για μερικές μέρες τον διακόπτη μετά από αυτή την ήττα, πήγε για διακοπές σε ένα ελληνικό νησί κόβοντας κάθε επαφή με το τένις κι όταν επέστρεψε, συζήτησε πολύ με τον προπονητή και τον ψυχολόγο της.

Μετά από αυτή την ψυχοθεραπεία επέστρεψε στα courts άλλος άνθρωπος. Και η καριέρα της άρχισε να εκτοξεύεται σε ύψη που καμία άλλη κοπέλα η οποία έχει ασχοληθεί με το τένις στην Ελλάδα δεν είχε καν ονειρευτεί. Αυτό τον άνθρωπο, αυτή τη μεγάλη τενίστρια εξακολουθούμε να βλέπουμε και να καμαρώνουμε μέχρι σήμερα.

Με το γνωστό ασίγαστο πάθος της, με πείσμα και υπομονή, με διαρκή βελτίωση στις τεχνικές λεπτομέρειες του παιχνιδιού της η Μαρία σκαρφάλωσε στο νούμερο 3 της παγκόσμιας κατάταξης δίνοντας την εντύπωση ότι αυτή δεν είναι παρά μόνον η αρχή. Το 2022 έχει πολύ δρόμο ακόμα μπροστά του και ο τρόπος που παίζει, αλλά κυρίως ο τρόπος με τον οποίον αφήνει πίσω της το προηγούμενο παιχνίδι και προχωρά στο επόμενο, δεν αποκλείει τίποτα. Ακόμα και να ανέβει στην κορυφή του κόσμου, όσο κι αν αυτή τη στιγμή η Αυστραλή Ασλεϊ Μπάρτι μοιάζει να είναι μακριά από τις υπόλοιπες.

Το μόνο που λείπει από τη Μαρία είναι η ψυχραιμία μπροστά στο ενδεχόμενο να κερδίσει έναν τίτλο στον τελικό. Το καθαρό μυαλό που χρειάζεται σε τέτοιες περιπτώσεις ώστε να μην πνιγεί από το άγχος βλέποντας μπροστά της το τρόπαιο και να εστιάσει στο πώς θα νικήσει σε ένα ακόμα παιχνίδι. Γιατί τι είναι στο κάτω κάτω ένας τελικός; Ενα ακόμα παιχνίδι σαν κι αυτά που έχουν προηγηθεί στο τουρνουά.

Η ψυχραιμία αποκτάται με την εμπειρία. Κι αυτή την εμπειρία έχει ήδη αρχίσει να αποκτά η Μαρία, που έχει παίξει σε δύο τελικούς ως τώρα στη σεζόν. Κι είναι ακόμα Μάρτιος. Οπότε το μέλλον προμηνύεται λαμπρό…