Είναι καλό να κοιτάς τις ήττες. Μόνο έτσι μπορείς να βελτιωθείς. Αν εστιάσεις στα αρνητικά κάποτε θα τα διορθώσεις. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά του φεγγαριού. Λίγες νύχτες μετά την πανσέληνο του Μαρτίου, ο ΠΑΟ βίωσε μια φωτεινή βραδιά στο «Κλ. Βικελίδης». Δεν ηττήθηκε. Δεν νίκησε. Ωστόσο, αυτή η ισοπαλία κάνει αρκετά καλό στα ενδότερα της ομάδας, αρκεί να γνωρίζουν όλοι τον τρόπο που θα την αξιοποιήσουν.

Τι συνέβη στην έδρα του Αρη; Ο αντίπαλος με τον Χερμάν Μπούργος στον πάγκο δείχνει πως έχει κάνει restart. Μια επανεκκίνηση διαφορετικής μορφής, γκαζώνει με στόχο να κερδίσει την καλύτερη δυνατή θέση. Τρεις κολλητές νίκες, μια ήττα στο Νέο Φάληρο από τον Ολυμπιακό και συνάμα καλή απόδοση, δεν τον αποκαλείς και άσχημο αυτόν τον απολογισμό για τον αργεντινό προπονητή και τους λάτιν (κατά βάση) ποδοσφαιριστές του. Ο ΠΑΟ τι ζητούσε στο ταξίδι του; Μια καλή παρουσία. Κι αυτό διότι στο Τριφύλλι υπήρχε ο φόβος της ήττας και τούτη τη σεζόν έχει γνωρίζει πολλές μακριά από τη Λεωφόρο. Μία ακόμη προφανώς και θα ήταν ένα παραπάνω χτύπημα στην ψυχολογία των Πρασίνων. Κι όμως, προέκυψε κάτι που ισοδυναμεί με μικρό θαύμα! Το ρόστερ του ΠΑΟ ξαφνικά μεγάλωσε, τα προβλήματα ανάγκασαν τον Γιοβάνοβιτς να μην υπολογίζει σε δέκα ποδοσφαιριστές του, πάει να πει πως χρησιμοποίησε μια άκρως πειραματική ενδεκάδα. Του βγήκε! Ισως γιατί αυτό που λένε στον Παναθηναϊκό περί «μαχητικής ψυχής» ήρθε στην επιφάνεια την πλέον κρίσιμη ώρα. Την κατάλληλη στιγμή. Εκεί που θα έπεφτε, άντεξε, επιβεβαίωσε πως μπορεί να πλησιάσει την ΑΕΚ και άρα να «χτυπήσει» ένα καλό ευρωπαϊκό εισιτήριο.

Ετοιμοι από καιρό

Προσέξτε: ο Ιβάν του πάγκου έριξε στη μάχη πολεμιστές σαν κι αυτούς που πάντα θέλει να βλέπει το κοινό του Παναθηναϊκού. Ο Μπρινιόλι ήταν καιρό στην απέξω και έπαιζε ο Διούδης. Ο Ιταλός όμως παρουσιάστηκε έτοιμος, άρπαξε την ευκαιρία και μολονότι ουδείς μπορεί να πει ότι είναι ανώτερος του έλληνα διεθνούς «άσου», τα κατάφερε και με το παραπάνω. Το σχήμα με τους τρεις κεντρικούς αμυντικούς βγήκε, ένας σχηματισμός που δεν αρέσει ιδιαίτερα στον Γιοβάνοβιτς αφού προτιμά ο σέρβος κόουτς να παίζει αλλιώς ώστε να έχει κατοχή και καλή κυκλοφορία της μπάλας. Παθητικά εμφανίστηκε ο φιλοξενούμενους στην έδρα του Αρη; Ισως δεν γινόταν κάτι άλλο. Ο Σάρλια δίχως να είναι σούπερ στάθηκε καλά, ο Πούγγουρας έδειξε πως μπορεί να υπολογίζεται ξανά όπως τα προηγούμενα χρόνια με άλλους τεχνικούς και ο Σένκεφελντ ήταν και πάλι οδηγός στην άμυνα. Ο Καρλίτος στην επίθεση έχει χάσει τη θέση του, ποιος όμως μπορεί να αρνηθεί ότι πάλεψε με όλη του τη δύναμη και πάθος μεγάλο; Γνωρίζει πως είναι δύσκολο να εκτοπίσει όσους τον προσπέρασαν στην ιεραρχία, θέλει όμως να μείνει και να δείξει όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα. Ο δε Βιγιαφάνιες ύστερα από καιρό είχε εμπνεύσεις και τον Παλάσιος δεν μπορείς να τον αγνοήσει. Οταν μάλιστα μπαίνει ως αλλαγή παίκτης όπως ο Μαουρίσιο, τότε εύκολα καταλήγεις στο συμπέρασμα πως το έμψυχο δυναμικό που διαχειρίζεται ο Γιοβάνοβιτς δεν είναι σε καμιά περίπτωση για πέταμα. Φτάνει να γνωρίζεις τον τρόπο να αξιοποιήσεις όλα σου τα όπλα.

Ηθικό

Το είδαμε αυτό στο Χαριλάου. Προσοχή εδώ, γιατί δεν πρέπει να γίνει κάποια παρεξήγηση: δεν πανηγυρίζουν στον Παναθηναϊκό επειδή πήραν έναν βαθμό με το 0-0 απέναντι στον Αρη. Απλά χαμογελούν. Τονώνεται το ηθικό τους. Ενα αποτέλεσμα που μπορεί να τους φτιάξει τη διάθεση και να στρώσει το χαλί για τις μετέπειτα επιτυχίες που ενδεχόμενα θα έρθουν. Και πάνω απ’ όλα, με σκοπό να γίνει μια καλύτερη αξιολόγηση των ποδοσφαιριστών που απαρτίζουν το ρόστερ εν όψει της καλοκαιρινής μεταγραφικής περιόδου. Ο ΠΑΟ θέλει ενίσχυση. Καλή η ισοπαλία, αλλά ας μην πάμε στο άλλο άκρο και να πούμε πως «όλα καλά και είναι πλήρης η ομάδα». Αυτό μάλλον δεν «παίζει».