Οι ευρωπαϊστές πανηγυρίζουν δυο μικρές νίκες. Η πρώτη είναι το κείμενο της Στρατηγικής Πυξίδας. Μ’ αυτό, λένε, μπαίνουν οι βάσεις για τη δημιουργία ευρωστρατού. Κι έτσι, με τους άνδρες και των 27 εθνικοτήτων που θα φορούν στολή με το σήμα της ΕΕ, θα γίνει πράξη κάποια στιγμή η κοινή αμυντική πολιτική. Η δεύτερη το σχέδιο των Ευρωπαίων να προμηθευτούν ως Ενωση φυσικό αέριο, LNG και υδρογόνο για τον επόμενο χειμώνα. Οι αποφάσεις διαβάζονται σαν βήματα προς την περιλάλητη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση – ίσως όχι τόσο αποφασιστικά όσο το Ταμείο Ανάκαμψης, σίγουρα όμως δηλωτικά των νέων αντιλήψεων για τον ρόλο και το μέλλον της Ευρώπης. Εχουν, άραγε, και πιθανότητες να τονώσουν το ευρωπαϊκό φρόνημα των πολιτών που μάλλον αμφιταλαντεύονται μεταξύ Δύσης και Ανατολής; Θεωρητικά ναι. Γιατί ακόμη και σε κοινωνίες σαν την ελληνική – που συνήθως υπολείπονται του κοινοτικού μέσου όρου στον βαθμό της σύνδεσης που νιώθουν με το ευρωοικοδόμημα – έχει καλλιεργηθεί κάποιου είδους ευρωπαϊκή ταυτότητα. Στο μαρτιάτικο Οικονομικό Βαρόμετρο της GPO, φερ’ ειπείν, το 60,6% τάχθηκε υπέρ του ευρωστρατού.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ