Πρόκειται για ένα από τα υψηλότερα ποσοστά στήριξης της ιδέας ανάμεσα στα κράτη- μέλη. Ή όπως το θέτει έμπειρος αναλυτής, «είναι μια όχι πλήρως συνειδητή τοποθέτηση υπέρ της ενίσχυσης του δεύτερου πυλώνα της πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης με τη χάραξη και υιοθέτηση κοινής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής». Ο αντίλογος, βέβαια, επικαλείται τη σύγκριση των ποσοστών της ελληνικής κοινής γνώμης που μοιράζουν ισόποσα την ευθύνη του πολέμου στην Ουκρανία σε Δύση και Ρωσία – ή που «κατανοούν» την πουτινική επιθετικότητα – με τα αντίστοιχα σε άλλα ευρωπαϊκά εκλογικά σώματα τώρα που η ψυχροπολεμική διαμάχη ξανάρθε στο προσκήνιο. Η συγκεκριμένη εκτίμηση, που υπονοεί τουλάχιστον σκεπτικισμό απέναντι στο δυτικό modus operandi, διαφοροποιεί – σ’ αυτή την ανάγνωση – τους Ελληνες απ’ τους υπόλοιπους Ευρωπαίους και επειδή δεν εξηγείται με κομματικούς όρους, ερμηνεύεται με πολιτισμικούς. «Δεν το υποστηρίζουν μόνο ψηφοφόροι του ΚΚΕ και της Ελληνικής Λύσης, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ. Μέχρι κι ένα 7% με 10% της ΝΔ», επισημαίνει γνωστός δημοσκόπος. Πιστεύουμε, για να το πούμε με λιγότερα λόγια, ότι μπορούμε να είμαστε Ευρωπαίοι κρατώντας τα ελληνικά μας παράδοξα.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ