Συνοικία ο εφιάλτης

Είχε γυριστεί τη δεκαετία του ’60 μια ταινία που, έστω και αν δεν παίζεται συχνά στην τηλεόραση, η ανάμνησή της για όσους την είχαν δει παραμένει εντονότατη, ανεξίτηλη. «Συνοικία το όνειρο» ήταν ο τίτλος της. Σε σενάριο του μέγιστου ποιητή Τάσου Λειβαδίτη και του πεζογράφου Κώστα Κοτζιά, με τον Αλέκο Αλεξανδράκη να υπογράφει τη σκηνοθεσία και να παίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο και με μια πλειάδα λαμπρών ηθοποιών, όπως η Αλίκη Γεωργούλη, η Αλέκα Παΐζη, ο Μάνος Κατράκης, ο Βάσος Ανδρονίδης, η Αθανασία Μουστάκα και η Σαπφώ Νοταρά. Αναμφισβήτητα εξίσου πρωταγωνιστικός υπήρξε ο ρόλος της μυθικής πια μουσικής του Μίκη Θεοδωράκη. Η ταινία είχε γυριστεί εξ ολοκλήρου στην περιοχή του Ασυρμάτου (τα σημερινά Κάτω Πετράλωνα) και, παρά τον τίτλο της, έλαμπε χάρη σε έναν προβληματισμό που κάθε άλλο παρά συνοικιακού πνεύματος ήταν. Ο όρος «οικουμενικότητα» δεν ήταν ακόμα σε «κυκλοφορία» και έφτανε να τον χρησιμοποιήσει κανείς για να χαρακτηριστεί κομμουνιστής. Τι καιροί, Θεέ μου! Χρειάστηκε να περάσουν εξήντα χρόνια όχι απλά για να νοσταλγήσουμε μια ταινία, όσο για να συνειδητοποιήσουμε με πόσο ανάποδο τρόπο εξελίχθηκαν τα πράγματα. Τόσο ανάποδο ώστε θα ήταν αδύνατον να τον υπολογίσει κανείς όταν οραματιζόταν ή, για να χαμηλώσουμε τους τόνους, πως για να ανθίζει στα 1962 ένα δυνατό ενδιαφέρον για το τι συμβαίνει σε μια δοκιμαζόμενη περιοχή της πρωτεύουσας όπως η Αθήνα, εξήντα χρόνια αργότερα το ενδιαφέρον θα είχε εξελιχθεί σε μια πλήθουσα πραγματικότητα.