Με μεγάλη μου έκπληξη παρατηρώ την οργή με την οποία επικρίνεται ο περιφερειάρχης Γιώργος Πατούλης για το διδακτορικό του, από πρόσωπα του ΣΥΡΙΖΑ, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και όχι μόνο. Υποτίθεται ότι ο συγκεκριμένος, έπειτα από την παρουσίαση της διδακτορικής του εργασίας από την κομματική «Αυγή», που συντίθεται σε μεγάλο βαθμό από αποσπάσματα άλλων εργασιών, χωρίς αναφορά, είναι απόδειξη ότι «η αριστεία» είναι μια απάτη, ότι όσοι επικαλούνται την αριστεία το κάνουν μόνο για τους τύπους κι ότι, ιδού, ένα στέλεχος της Δεξιάς συνελήφθη κλέπτον οπώρας.

Θα ήταν εύκολο να είναι έτσι. Θα ήταν εύκολο, δηλαδή, η λογοκλοπή, ιδίως στον χώρο του πανεπιστημίου, να είναι υπόθεση ιδεολογικών στρατοπέδων. Αλλά δεν είναι. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ ξέρουν καλά ότι η λογοκλοπή είναι ενδημικό φαινόμενο, δεξιό κι αριστερό. Πολλές πτυχιακές ή μεταπτυχιακές εργασίες και διδακτορικές διατριβές είναι προϊόντα παραγγελιών. Κάποιες υποθέσεις φτάνουν στα εκλεκτορικά συμβούλια και κάποιες άλλες φτάνουν στα δικαστήρια – και μπορώ να βεβαιώσω ότι όσοι υπογράφουν τέτοιες εργασίες απλώς κάνουν καριέρα, συχνά εξίσου φιλόδοξοι είτε στα ακαδημαϊκά είτε στα πολιτικά πράγματα του τόπου.

Χρειάζεται επίσης να ξέρουμε ότι, συχνότατα, τα πανεπιστήμια είναι αφάνταστα υποχωρητικά σε θέματα καταγγελιών λογοκλοπής, μολονότι έτσι τίθεται εν αμφιβόλω το κύρος τους. Θα έχουμε πολλές ευκαιρίες να συζητήσουμε το ζήτημα.