Η πρόσφατη έκθεση με τίτλο «Νίκος Βαλσαμάκης, αρχιτέκτων» στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής Μεσογείου στο Μεγάλο Αρσενάλι στα Χανιά, αφιερωμένη στο έργο του, ήταν η αφορμή για να ξαναθυμηθώ την πρώτη μου συνάντηση με τον σημαντικό αυτό αρχιτέκτονα το 1982 στο γραφείο του, όταν τον επισκέφτηκα για να του ζητήσω υλικό για την έκθεση που προετοίμαζα στο πλαίσιο των ΕΥΡΩΠΑΛΙΩΝ, της μεγάλης εκδήλωσης για την Ελλάδα στο Βέλγιο. Ηταν η εποχή που όλοι οι αρχιτέκτονες γεμίζαμε τις επιφάνειες των τοίχων των γραφείων μας με σχέδια και φωτογραφίες των έργων μας. Με υποδέχθηκε στον προσωπικό του απέριττο χώρο, όπου στις περιμετρικές ξύλινες επενδύσεις δεν υπήρχε απολύτως τίποτα. Ενας ήρεμος υποφωτισμένος και λιτός χώρος, όπου κυριάρχησε η λιγομίλητη, σεμνή του παρουσία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή