Κάποτε είναι καφετιές. Αλλοτε έχουν χρώμα βυσσινάδας. Οι δικές μου ήταν κατακόκκινες επί φόντου λευκού, όπως οι ρίγες στο λάβαρο του πυρπολητή Κανάρη. Μπορεί να ευθυνόταν το αντιδραστικό υγρό ή το βιολογικό υλικό που έδωσα. Ωραιότατες πάντως. Τις κοίταζα κεραυνοβολημένος. Την κάτω δηλαδή. «Τι τις καμαρώνεις; Βγήκες θετικός! Κάνε ένα ακόμα, να μη σου μείνει αμφιβολία…».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή