Πριν από ενάμιση μήνα (11 Φεβρουαρίου), σε δημόσια συζήτηση, είπα ότι, εφόσον διαπιστωθούν υπερβολικά κέρδη στους παραγωγούς ηλεκτρισμού, μια φιλελεύθερη διακυβέρνηση δεν θα διστάσει να επιδιώξει έκτακτη φορολόγησή τους. Λίγο αργότερα το ζήτημα έβαλε και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η πρόταση υιοθετήθηκε ήδη από τον Πρωθυπουργό και, κάπως ακαταλαβίστικα, από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Να παρατηρήσω ότι δεν πρόκειται για «ουρανοκατέβατα» κέρδη (μετάφραση Τσίπρα του windfall αντί του κατανοητού «αναπάντεχα»). Κατανοούν(;) επιτέλους στον ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν πρόκειται για κερδοσκοπία ή αισχροκέρδεια ή για ενεργειακό καρτέλ. Αλλά για ατελή λειτουργία της ευρωπαϊκής αγοράς φυσικού αερίου επειδή πρόκειται για χρηματιστήριο χωρίς εμπειρία, χωρίς ιδιαίτερο εύρος και, κυρίως επειδή η πλευρά της προσφοράς, δηλαδή η τροφοδοσία με ρωσικό αέριο έχει πλήρως διαταραχθεί. Γι’ αυτό άλλωστε η πρόταση Μητσοτάκη για κοινή αντιμετώπιση αυτής της αδυναμίας με την από κοινού προμήθεια αερίου ώστε να επιτυγχάνονται καλύτερες τιμές και, τελικά, να τεθούν ανώτατα όρια τιμής προμήθειας από τις εθνικές «τοπικές» αγορές.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή