Φτάνουμε με βανάκι σε ένα οροπέδιο, που βρίσκεται -υποτίθεται – κάπου στη Ρόδο, όμως για μένα δεν υπάρχει τίποτα οικείο ή γνώριμο. Γύρω-γύρω βράχια βυθίζονται κατευθείαν στη θάλασσα και κύματα μεγάλα και στρογγυλά, σαν εκείνα του Ειρηνικού, που σκάνε στις ακτές. Ο καιρός είναι μάλλον κακός, φώτα δεν υπάρχουν, και σίγουρα δεν νιώθω καλά που βρίσκομαι εδώ. «Ποιος διάλεξε τον χώρο;», ρωτάω εμφανώς συγχυσμένη. «Είναι η σκηνή που ο Τσε Γκεβάρα χόρεψε βαλς με την Εβίτα», φωνάζει κάποιος και βρίσκω λογική την απάντηση. «Α! εντάξει», λέω, αν και δεν είμαι βέβαιη ότι το πιστεύω. Αρχίζω να σκαλίζω στη μνήμη μου την ταινία, αλλά δεν μπορώ με τίποτα να θυμηθώ τη συγκεκριμένη σκηνή.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή