Η εικόνα του 18χρονου αριστούχου μαθητή από τη Γουινέα να παρελαύνει την 25η Μαρτίου συγκίνησε πολλούς πολίτες ανεξαρτήτως των κομματικών ή ιδεολογικών τους τοποθετήσεων. Γιατί αποτελεί μια τρανταχτή απόδειξη του ρητού πως Ελληνες είναι όσοι μετέχουν της ελληνικής παιδείας.

Ο Σαϊντού Καμαρά ήρθε στην Ελλάδα ως ασυνόδευτο προσφυγόπουλο και κατόρθωσε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να ενσωματωθεί. Να γίνει, για να ακριβολογούμε, ένας από την κοινότητα του σχολείου του. Ενας για τον οποίο συμμαθητές και καθηγητές ζητούν επιτακτικά να μην απελαθεί.

Σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή κοινωνία άνθρωποι σαν κι αυτόν μόνο χρήσιμοι μπορούν να είναι. Γι’ αυτό η πολιτεία θα πρέπει να δημιουργήσει το κατάλληλο νομοθετικό πλαίσιο προκειμένου να τους δώσει πραγματικά – χωρίς γραφειοκρατικά εμπόδια και αγκυλώσεις – την ευκαιρία να χτίσουν εδώ τη ζωή που τους στέρησαν στην πατρίδα όπου γεννήθηκαν.

Είναι ανάγκη η περίπτωση του Σαϊντού και κάθε παρόμοια να αντιμετωπίζονται αμέσως και χωρίς καμίας μορφής εμπλοκές ή εκκρεμότητες. Οχι μόνο για λόγους ανθρωπιστικούς, αλλά και για να προστατευτεί το ίδιο το κράτος δικαίου – οι αρχές κι οι αξίες που αποτελούν θεμέλια του δυτικού πολιτισμού. Η συλλογική μας συμπεριφορά απέναντι σε όλους τους Σαϊντού, εξάλλου, μαρτυρά για εμάς τους ίδιους πολύ περισσότερα απ’ όσα νομίζουμε.