Ο λογαριασμός της κρίσης

Η πρόθεση της κυβέρνησης πριν από μερικές εβδομάδες ήταν ο κατώτατος μισθός να αυξηθεί κατά περίπου 6% και να ξεπεράσει έστω και οριακά τα 700 ευρώ. Από τότε έχουν μεσολαβήσει, ένας πόλεμος στην Ευρώπη, μεγαλύτερα προβλήματα στην εφοδιαστική αλυσίδα, απειλές ή υλοποίηση εμπάργκο και αντίμετρων και πολλή ακρίβεια. Πλέον δεν είναι σαφές αν η εκτιμώμενη αύξηση αρκεί. Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της αλλαγής συνθηκών, αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ο εκτιμώμενος πληθωρισμός για το 2022 που περιλαμβάνει ο προϋπολογισμός που ψηφίστηκε πριν από τρεις μόλις μήνες προβλέπει ρυθμό αύξησης 0,8%. Ηδη τρέχει με δεκαπλάσιους ρυθμούς και δεν προβλέπεται να αρχίσουν να υποχωρούν πριν από τις αρχές του καλοκαιριού, υπό πολλές όμως προϋποθέσεις. Πιθανότατα δεν θα δούμε πληθωρισμό κάτω από τη μονάδα, ούτε για έναν μήνα, πόσω μάλλον για το σύνολο του έτους, όπως προέβλεπε το κείμενο που ψηφίστηκε μόλις τον περασμένο Δεκέμβριο. Το τελευταίο σενάριο δε για πληθωρισμό άνω του 8% τον Μάρτιο δημιουργεί εύλογα δύο ερωτήματα: Εάν μια αύξηση της τάξεως του 6% είναι αρκετή για τον εργαζόμενο με τις νέες συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί. Αλλά και εάν την αντέχουν έστω και στη μορφή που έχει δρομολογηθεί, οι επιχειρήσεις. Οι απαντήσεις είναι εύκολες και αρνητικές και στις δύο περιπτώσεις, όχι όμως και τα διλήμματα για μια ζημιά που κάθε μέρα το «κοντέρ της γράφει» στην οικονομία.