Το χρέος που αφήνει η πανδημία

Ξέρετε πόσοι άνθρωποι πέθαναν χθες από Covid; Μήπως τον αριθμό των κρουσμάτων ή των διασωληνωμένων; Μόνο κατά σύμπτωση, αν έπεσε το μάτι σας. Εδώ και μερικές εβδομάδες η είδηση δεν ανεβαίνει στα ψηλά. Ενα τροχαίο με τρεις νεκρούς παίρνει μεγαλύτερη δημοσιότητα από το ημερήσιο δελτίο των 50-55 θανάτων. Αυτοί δεν είναι ακριβώς θύματα, είναι στατιστική ρουτίνα. Και το Πάσχα, λένε, θα τελειώσουμε και με τα μέτρα. Τα οποία, βέβαια, σε μεγάλο βαθμό έχουν καταργηθεί στην πράξη. Πηγαίνετε σε ένα από τα στέκια της νεολαίας, με μουσική και χορό, για να δείτε αν ελέγχουν πιστοποιητικά εμβολιασμού. Και μόλις με το καλό αναστήσουμε, θα πετάξουμε τις μάσκες ή, τέλος πάντων, η υποχρέωση θα αντικατασταθεί από σύσταση. Τον Μάιο κανένας δεν θα θυμάται την πανδημία, θα είναι, περίπου, σαν να μη συνέβη ποτέ, η κανονικότητα θα αποκατασταθεί πλήρως. Θα μας μείνουν κάποιες αποστάσεις ως προς τους ασπασμούς και τις χειραψίες που, μεταξύ μας, δεν μας κάνουν κακό.