Κάπως έτσι, μέχρι ο Μητσοτάκης να σπάσει το ταμπού της μονοκομματικής κυβέρνησης, οι σχετικές αναλύσεις γίνονταν περισσότερο για χάρη της ανταλλαγής θεωριών. Πλέον, όμως, αρχίζουν αληθινές ασκήσεις επί χάρτου – αφού τα δεδηλωμένα στρατηγικά σχέδια του ενός στρατοπέδου έχουν αλλάξει. Πολλοί επαγγελματίες των μετρήσεων υποστηρίζουν ότι τα νούμερα αποκλείουν το ενδεχόμενο σχήματος συνεργασίας χωρίς τη συμμετοχή του πρώτου κόμματος. Αν, λοιπόν, δεν αλλοιωθεί δραματικά η εικόνα που καταγράφουν τα γκάλοπ – εξέλιξη την οποία έμπειρος δημοσκόπος δεν θεωρεί πιθανή μελετώντας τις μεταβολές στους ποιοτικούς δείκτες -, ο ένας συγκυβερνήτης θα είναι η ΝΔ. Ωστόσο, το κόμμα που θα προτιμούσε για σύμμαχο δηλώνει σχεδόν μονότονα πως «δεν προσφέρεται για βολικός κυβερνητικός εταίρος». Κομματικά μιλώντας, η γραμμή δικαιολογείται. Η πεποίθηση ότι η συγκυβέρνηση με τους γαλάζιους ευθύνεται για την εκλογική εξαΰλωση του άλλοτε κραταιού Κινήματος είναι εδραιωμένη στους κόλπους της νέας του ηγετικής ομάδας. Ρεαλιστικά παρατηρώντας, πάντως, η τακτική δεν λύνει το βαθύτερο πρόβλημα του ΚΙΝΑΛ: πως ό,τι και να ρίξουν στην πρώτη κάλπη οι κεντρώοι ψηφοφόροι στους οποίους στοχεύει, στη δεύτερη θα πάνε να ψηφίσουν για κυβέρνηση.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή