Ο Γιώργος και η Νίκη δεν είχαν φανταστεί έτσι ακριβώς τη ζωή στα 30 τους. Πίστευαν ότι θα έχουν μια εργασία με καλό μισθό που θα τους εξασφαλίζει ανεξαρτησία και προοπτικές για μια άνετη ζωή. Και νόμιζαν, πραγματικά το νόμιζαν, ότι τα είχαν κάνει ως τότε όλα σωστά. Ηταν καλοί μαθητές και πέρασαν στο πανεπιστήμιο σε «καλές» σχολές. Ο Γιώργος στο Πολυτεχνείο, πολιτικός μηχανικός και η Νίκη στη Νομική και γνωρίστηκαν ενώ έκαναν τα μεταπτυχιακά τους. Η Νίκη τότε έμενε στο παλιό φοιτητικό διαμέρισμά της στα Εξάρχεια, χωρίς θέρμανση και με προβλήματα υγρασίας, με συγκάτοικο μια κοπέλα από το νησί της, λύση ανάγκης για να αντέξουν οι οικογένειες τα έξοδα των σπουδών στην Αθήνα. Ο Γιώργος, που ήταν Αθηναίος, έμενε ακόμη με τους γονείς του, όχι και η καλύτερη συνθήκη για έναν νέο άντρα 25 ετών αλλά, εδώ που τα λέμε, οι περισσότεροι συνομήλικοι και συνομήλικές του το ίδιο πρόβλημα είχαν. Πράγμα που δημιουργούσε και μερικές… πρακτικές δυσκολίες. Ακόμη περισσότερες για τον συμμαθητή του τον Μάριο που ο δυστυχής στα 25 του αναγκαζόταν να ζει μια κρυφή ζωή για να μην καταλάβουν οι δικοί του πως «το κορίτσι του», που πήγαινε τάχα μου να δει, λέγεται Θανάσης. Τέλος πάντων. Με τα πολλά, ο Γιώργος έπιασε δουλειά σε μια κατασκευαστική που του ζήτησαν να βγάλει μπλοκάκι ελεύθερου επαγγελματία γιατί «έτσι γίνεται παντού».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή