Σε ένα βιβλίο που είχε κυκλοφορήσει το 2006, ο πολιτικός επιστήμονας Γιαν Ζιελόνκα είχε περιγράψει την Ευρωπαϊκή Ενωση ως μια σύγχρονη αυτοκρατορία. Η χρήση του όρου «αυτοκρατορία» ίσως ξενίζει, καθώς φέρνει στον νου την έννοια του ιμπεριαλισμού. Για τον Ζιελόνκα, όμως, το βασικό χαρακτηριστικό της αυτοκρατορίας, που τη διαφοροποιεί από το κράτος ως μορφή πολιτικής οργάνωσης, είναι η απουσία σταθερών συνόρων. Οπως η περσική, η ρωμαϊκή και οι άλλες αυτοκρατορίες του παρελθόντος, η ΕΕ επεκτείνεται διαρκώς (μέσω της διεύρυνσής της) ενώ παράλληλα διατηρεί ένα πυκνό και διαφοροποιημένο πλέγμα δεσμών με τους εκάστοτε γείτονές της, από τη στενή σχέση με «σχεδόν μέλη» όπως η Ελβετία και η Νορβηγία (και πλέον και η Μεγάλη Βρετανία) στην ενταξιακή διαδικασία των κρατών των Βαλκανίων και τις συμφωνίες με μετα-σοβιετικές Δημοκρατίες της Ανατολικής Ευρώπης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή