Φανταστείτε έναν πάμπτωχο άνθρωπο, όχι ιδιαίτερα έξυπνο, ούτε μορφωμένο, πλήρως ανέπαφο με τον υπόλοιπο κόσμο, εργατικό αλλά χωρίς σταθερή εργασία γιατί έχει χάσει τη δουλειά του, κάτοικο χωριού ξεχασμένο από τον Θεό, σύζυγο μιας γυναίκας με σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, να βρίσκεται μαζί με όλα τα παραπάνω, μόνος απέναντι σε ένα τερατώδες γραφειοκρατικό σύστημα από το οποίο κινδυνεύει να χάσει την κηδεμονία των παιδιών του. Αυτός είναι ο κεντρικός  ήρωας στον «Πατέρα» (Σερβία / Βοσνία και Ερζεγοβίνη/  Σλοβενία / Κροατία / Γαλλία / Γερμανία, 2020) τoυ Σρνταν Γκολούμποβιτς, σέρβου σκηνοθέτη που γνωρίσαμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 2007 χάρη σε ένα μικρό αριστούργημα που συνδύαζε τα παράδοξα της ανθρώπινης φύσης με το αστυνομικό μυστήριο, την «Παγίδα». Και η πάλη του πατέρα απέναντι σε αυτό το σύστημα προκειμένου με κάθε μέσο να πετύχει τον στόχο του, είναι το πλαίσιο μιας ταινίας που δύσκολα φεύγει από τη μνήμη σου παρότι ο χαρακτήρας της είναι τόσο στενάχωρος που όταν τελειώνει, απορείς που την άντεξες.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ