Εμμονή

Ακόμη κι όσοι ομνύουν στους κυβερνητικούς συνασπισμούς άλλωστε, μπορούν να παίρνουν τους όρκους και με πιο ταπεινά, μικροκομματικά, κίνητρα – όπως την εξασφάλιση της διαπραγματευτικής δύναμης που θα τους επιτρέψει να κάνουν εκείνοι τον καβαλάρη, κι όχι το άλογο, σε μια πιθανή μελλοντική συμμαχία. Ωστόσο, όλες οι αναλύσεις τους μαζί μαρτυρούν μια πραγματικότητα που αποτελεί εμπόδιο στον σχηματισμό τέτοιων κυβερνήσεων: το ελληνικό πολιτικό σύστημα αντιμετωπίζει κάθε σχετική ιδέα σαν στρατήγημα, ψάχνοντας την παγίδα που ενέχει. Μέχρι κι εκείνοι που συμμετείχαν στις δικομματικές ή τις τρικομματικές της μνημονιακής περιόδου – νεοδημοκράτες, συριζαίοι και κεντροαριστεροί – εμφανίζονται καχύποπτοι. Θα ήταν άδικο, πάντως, να καταλογίσει κανείς εμμονή με τα αυτοδύναμα κυβερνητικά σχήματα στους επαγγελματίες της πολιτικής μόνο. Στην τελευταία μέτρηση της Marc κάτι λιγότερο από το 1/3 τάχθηκε υπέρ των κυβερνήσεων συνεργασίας, το 31% – με το 9,6% να προκρίνει μια ΝΔ – ΚΙΝΑΛ, το 14,4% ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ, και το 7% τεχνοκρατών με τη στήριξη ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ. Το 42,5% δήλωσε ότι προτιμά αυτοδύναμη κυβέρνηση – 26,8% της ΝΔ, 13,2% του ΣΥΡΙΖΑ και 2,5% του ΚΙΝΑΛ.