NON PAPER

Ανατομία ενός εγκλήματος

Είναι μια υπόθεση, αυτή της Ρούλας Πισπιρίγκου, που έχει όλα όσα εξάπτουν το ενδιαφέρον, τα ένστικτα, τους αυτοματισμούς της κοινωνίας, μετασχηματίζοντάς την σε «κοινό». Το οποίο λειτουργεί όπως απέναντι σε ένα θέαμα, σε ένα θεατρικό έργο. Και συγκινείται από αυτό ακόμη και όταν γνωρίζει το τέλος. Μια μητέρα που φέρεται να έχει δολοφονήσει, εν ψυχρώ και προμελετημένα, το ένα, τα δύο ή και τα τρία της παιδιά ανταριάζει τη συνείδηση του μέσου ανθρώπου περισσότερο από κάθε άλλο έγκλημα. Πρώτα απ’ όλα γιατί είναι κόντρα στη φύση, ανατρέπει τις ισορροπίες το να στερείς τη ζωή από το πλάσμα το οποίο έφερες στη ζωή. Και, δευτερευόντως, διότι σε ένα τέτοιο έγκλημα δεν υπάρχει καμία έστω και διεστραμμένη, διαταραγμένη ή μόνο στο μυαλό του δολοφόνου αιτία. Η αντάρα γίνεται ακόμη μεγαλύτερη αν, αρχικά, έχεις συμπονήσει αυτήν τη μάνα για την απώλεια των παιδιών της. Αν έχεις αναρωτηθεί πώς την άντεξε.