Περπατώντας μια παρέα παιδιά προς τη μονή του Παντοκράτορος από τα δασικά μονοπάτια του Αθω συζητούσαμε ή μάλλον ακούγαμε τον π. Βασίλειο να μας λέει τα δικά του, τα περίεργα, για τον Ντοστογιέφσκι, λόγου χάρη, που ήταν σεισμός, και για τον Καζαντζάκη, που ήταν αμελητέο, γεωλογικώς τουλάχιστον, φαινόμενο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή