Ο ελεύθερος δημόσιος χώρος που έχει απομείνει στις πόλεις είναι οι πλατείες, τα πάρκα και οι δρόμοι. Οι δρόμοι καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο ποσοστό. Αν υποθέσουμε πως τα πάρκα και οι πλατείες μπορούν μόνο να αναβαθμιστούν στα υπάρχοντα όρια με περισσότερο πράσινο, πιο φιλοπεριβαλλοντικά υλικά, απομένουν οι δρόμοι ως μία μοναδική δυνατότητα αναστροφής της αστικής εικόνας, της πράσινης κινητικότητας της δικτύωσης της πόλης με μια νέα οικολογική αντίληψη. Τόσο με τη λειτουργική τους υπόσταση όσο και με την περιβαλλοντική ποιότητά τους. Στην πραγματικότητα η πράσινη αποστολή των πόλεων και το στοίχημα της κλιματικής ουδετερότητας το 2050 μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τον περιορισμό του απλόχερου χώρου που προσφέρθηκε τις προηγούμενες δεκαετίες στα ΙΧ αυτοκίνητα. Αν συμφωνήσουμε επίσης πως χωρίς δημόσιες συγκοινωνίες καμία πολιτική βιώσιμης κινητικότητας δεν μπορεί να πετύχει, τότε είναι καθαρή και σχεδόν μονοσήμαντη η πολιτική που οφείλουμε να ακολουθήσουμε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή