Σούπερ ταλέντα, αλλά όχι ποδοσφαιριστές

Την περασμένη Τρίτη αποφάσισα να δω μετά από καιρό ένα ματς της Εθνικής ομάδας των Ελπίδων: αυτό με αντίπαλο την αντίστοιχη Εθνική της Πορτογαλίας την οποία και φιλοξενούσαμε. Δεν ήταν ένα τυχαίο παιχνίδι. Η ομάδα μας με νίκη εξασφάλιζε την πρωτιά στον όμιλο και (πλην συγκλονιστικού απροόπτου…) την πρόκριση στην επόμενη φάση μετά από καιρό. Ερχόταν από μια νίκη με 4-0 κόντρα στο Λιχτενστάιν. Προπονητής της είναι ο Γιώργος Σίμος που θέλει οι ομάδες του να παίζουν ποδόσφαιρο κι όχι απλά να καταστρέφουν. Και το πιο σπουδαίο; Είναι μια ομάδα που έχει στις τάξεις της πολλά ταλέντα από αυτά που περιμένουμε πως θα φτάσουν γρήγορα να γίνουν βασικοί στις ομάδες τους και να στελεχώσουν κάποια στιγμή και την Εθνική. Για του λόγου το αληθές παραθέτω ονόματα. Ο Τζολάκης λένε οι ειδικοί μας είναι ο επόμενος μεγάλος έλληνας τερματοφύλακας. Ο Ζαγαρίτης παίζει στο Καμπιονάτο – υποτίθεται ότι τον Ιανουάριο τον ήθελε κι ο Ολυμπιακός. Ο Τσιγγάρας είναι βασικός στον ΠΑΟΚ και θα γίνει αρχηγός του. Ο Σουρλής κι ο Αθανασακόπουλος λένε ότι αδικούνται, ο πρώτος στον Ολυμπιακό κι ο δεύτερος στον ΠΑΟ, γιατί δεν παίρνουν ευκαιρίες. Ο Τζόλης είναι παίκτης Πρέμιερ Λιγκ. Για τον Ιωαννίδη έρχονται στον ΠΑΟ, αν πιστέψουμε τα ρεπορτάζ, προτάσεις εκατομμυρίων ακόμα κι από τις ΗΠΑ. Ολα αυτά θα ήταν υπέροχα, αν οι Πορτογάλοι δεν κέρδιζαν με 4-0. Μάλιστα προηγήθηκαν 3-0 στο πρώτο ημίχρονο, είχαν δοκάρι, έχασαν του κόσμου τις ευκαιρίες, είχαν τέσσερις διαφορετικούς σκόρερ και στο β’ ημίχρονο εμφανώς κατέβασαν ταχύτητα.