«Η οργή γίνεται συνήθεια, ο διχασμός κάτι φυσιολογικό»

Το «Λυκόφως της δημοκρατίας» (εκδ. Αλεξάνδρεια, μτφ. Μενέλαος Αστερίου) ξεκινάει με ένα πάρτι. Οπως περιγράφει η Αν Απλμπομ: «Στις 31 Δεκεμβρίου 1999 οργανώσαμε μια γιορτή. Ηταν το τέλος μιας χιλιετίας και η αρχή μιας καινούργιας και οι άνθρωποι ήθελαν πάρα πολύ να γιορτάσουν… Γινόταν στο Χόμπιελιν, μια μικρή έπαυλη στη βορειοδυτική Πολωνία, που την είχαν αγοράσει ο σύζυγός μου (σ.σ.: ο Ράντεκ Σικόρσκι, τότε αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών της πολωνικής κυβέρνησης) και οι γονείς του σε ευτελή τιμή μία δεκαετία νωρίτερα, όταν ήταν ένα ερειπωμένο και γεμάτο μούχλα ακατοίκητο κτίριο, στο οποίο δεν είχε γίνει καμιά επισκευή αφότου οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες του το εγκατέλειψαν το 1945 για να γλιτώσουν από τον Κόκκινο Στρατό». Οι καλεσμένοι τους ήταν φίλοι Πολωνοί, δημοσιογράφοι από το Λονδίνο και τη Μόσχα, κατώτεροι διπλωμάτες με έδρα τη Βαρσοβία και δύο νεοϋορκέζοι καλεσμένοι. Συμφωνούσαν όλοι για την κατεύθυνση των πρώην ανατολικών κρατών, για τις φιλελεύθερες αρχές της ευρωπαϊκής ιδέας, για τον δρόμο που οδηγούσε στην ευημερία.