Δεν ήταν μόνο ο ζόφος, ένα μείγμα δηλαδή οργής, θλίψης και ανημπόριας. Δεν ήταν μόνο το ανακατεμένο στομάχι από τις φρικιαστικές φωτογραφίες. Ηταν και κάτι άλλο, απροσδιόριστο, που μου πήρε ώρα να το ταυτοποιήσω: η απουσία έκπληξης. Την ώρα που πολλαπλασιάζονταν σε όλη την Ευρώπη οι θυμωμένες αντιδράσεις και οι καταδικαστικές δηλώσεις για τους μαζικούς τάφους στην Μπούτσα και το Ιρπίν, εγώ αναρωτιόμουν, μα τι τους κάνει εντύπωση; Δεν θυμούνται τι έγινε στο Γκρόζνι; Δεν έμαθαν τίποτα από αυτό που έγινε στο Χαλέπι;
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ