Βία στραμμένη στο παρελθόν

Θα ήμουν ψεύτης αν δεν παραδεχόμουν ότι πήγα με προκατάληψη στην ταινία «Χ» (ΗΠΑ, 2021)· σίγουρος ότι θα παρακολουθήσω μια επανάληψη χιλιοειπωμένων κλισέ που έχουμε δει σε δεκάδες αμερικανικά slasher movies, τόσο όμοια μεταξύ τους που δεν τα ξεχωρίζεις. Εξεπλάγην από τη διαφορά που αυτή η ταινία ένιωσα να κάνει, χωρίς μάλιστα να ξεφεύγει από τη «λογική του αίματος», διακριτικό του slasher. Απλώς, ο σκηνοθέτης Τι Γουέστ που λατρεύει το είδος αλλά περασμένων εποχών, και έχει γυρίσει κι άλλες ταινίες όπως το «The House of the Devil» (2009), ενδιαφέρεται να διαχειριστεί πιο πρωτότυπα μια ιστορία ενταγμένη σε ένα πάνω-κάτω γνωστό πλαίσιο: παρέα νεαρών πιασμένη στη φάκα του κακού, σε κάποιο απομονωμένο επαρχιακό μέρος. Και τα καταφέρνει θαυμάσια φτιάχνοντας με υπομονή ατμόσφαιρα και χαρακτήρες πριν από τα βίαια ξεσπάσματα, που μάλιστα γίνονται κυρίως νύχτα και ενίοτε είναι δυσδιάκριτα. Η βασική ιδέα είναι ότι το γκρουπ των ανθρώπων που θα βρεθεί στη δύσκολη θέση είναι ένα εξαμελές συνεργείο ταινιών πορνό που αλωνίζει την Αμερική στα τέλη της δεκαετίας του 1970 κάνοντας γυρίσματα σε διάφορες περιοχές. Η παρέα καταλήγει στο Τέξας και στο σπίτι του ηλικιωμένου ζεύγους, εκεί όπου η φωτιά του κακού θα ανάψει και ο τρόμος καραδοκεί. Κινηματογραφικά, η ταινία κεντρίζει την περιέργεια διότι είναι γυρισμένη σαν b movie exploitation τρόμου της δεκαετίας στην οποία αναφέρεται. Ακόμα και οι σκηνές γυρισμάτων πορνό του συνεργείου έχουν χάρη διότι είναι φτιαγμένες με τον πρωτόγονο τρόπο που αυτές οι ταινίες τότε γυρίζονταν. Ολα αυτά ιντριγκάρουν την περιέργεια και καταλήγουν σε ένα άκρως ολοκληρωμένο αποτέλεσμα με τη σφραγίδα ενός σκηνοθέτη που αγαπά τις ταινίες τρόμου με έναν νοσταλγικό τρόπο (παίζουν: Μία Γκοθ, Τζένα Ορτέγκα, Μάρτιν Χέντερσον, Μπρίτανι Σνόου).