Σήμερα, προκειμένου να επεκταθεί για δύο μήνες η σύμβαση ενός εργολάβου καθαριότητας σε κάποιο πανεπιστήμιο, πρέπει να νομοθετήσει η Βουλή των Ελλήνων. Προφανώς οι 300 έλληνες βουλευτές γνωρίζουν περισσότερα από τον πρύτανη του πανεπιστημίου. Αντιστοίχως, η ίδρυση ενός νέου ακαδημαϊκού προγράμματος σπουδών έχει ως προαπαιτούμενο την προηγούμενη έγκρισή του από το υπουργείο Παιδείας. Και, εάν ένα πρόγραμμα σπουδών είναι εκ φύσεως σημαντικό, δεν ισχύει το ίδιο για εκατοντάδες καθημερινές πράξεις των πανεπιστημίων που πρέπει να έχουν την έγκριση και «κάποιου άλλου» δημόσιου φορέα, συνήθως του υπουργείου Παιδείας. Ας πάρουμε το παράδειγμα της παρατάσεως του ακαδημαϊκού εξαμήνου. Εάν ένα τμήμα έχει καθυστερήσει για διάφορους λόγους να ολοκληρώσει τις 13 εβδομάδες διδασκαλίας, οι πρυτανικές αρχές μπορούν να δώσουν παράταση μέχρι δύο ακόμη εβδομάδες. Μετά πρέπει να παρέμβει το υπουργείο Παιδείας… Στην πράξη αυτό σημαίνει χρονικές καθυστερήσεις, απώλειες προθεσμιών ή τυπικές εγκρίσεις.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή