Συνδικαλισμός ή ελευθερία;

Σήμερα θα θυμηθώ μια πολύ προσωπική ιστορία, από το 1984. Νεαρός φοιτητής ήμουν τότε, ψώνιο του κινηματογράφου και των βιβλίων και μαγεμένος, όπως συμβαίνει με τους νεαρούς που είναι έτοιμοι να γοητευτούν και να πιστέψουν σε σπουδαίους ανθρώπους και σε σπουδαία έργα, από έναν κινηματογραφιστή που μόλις είχα δει ταινία του: τον Σταύρο Τορνέ (το όνομά του ίσως λέει κάτι στους παλιότερους). Ο Τορνές είχε επιστρέψει στην Ελλάδα από την Ιταλία (μπορούσε πλέον, αφού η χούντα ήταν παρελθόν) και είχε κάνει την πρώτη του ταινία, τον «Μπαλαμό». Πολύ προσωπική ταινία, με πολλές ανορθογραφίες λόγω φτώχειας (δεν ήταν καθόλου εύκολη μια κινηματογραφική παραγωγή εκείνα τα χρόνια με τις τεχνικές προδιαγραφές της εποχής), πολύ γοητευτική όμως, με σπουδαίες ιδέες για τη δημιουργία, το πάθος, τη μαγεία, την αφοσίωση (αν μπορείτε να τη βρείτε κάπου, δείτε τη).