Η οιονεί κανονικοποίηση της Ακροδεξιάς στη Γαλλία

Το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των γαλλικών προεδρικών εκλογών δεν επεφύλασσε ιδιαίτερες εκπλήξεις: ο Εμανουέλ Μακρόν ήρθε πρώτος, σε απόσταση ασφαλείας από τη Μαρίν Λεπέν, η οποία ένιωσε την εκλογική ανάσα του Ζαν-Λικ Μελανσόν που βρέθηκε σε οριακή απόσταση πίσω από την υποψήφια του Εθνικού Συναγερμού. Μπορεί η σειρά κατάταξης των υποψηφίων να ήταν αναμενόμενη με βάση τις δημοσκοπικές εκτιμήσεις, ωστόσο το αποτέλεσμα της 10ης Απριλίου στη Γαλλία σηματοδοτεί την επιτάχυνση των διαδικασιών ριζικής μεταβολής του κομματικού της συστήματος, οι οποίες ξεκίνησαν το 2017 με την ενίσχυση του Κέντρου (Η Δημοκρατία Μπροστά!) και την ταυτόχρονη ενδυνάμωση των άκρων του γαλλικού κομματικού συστήματος, όπως αυτή αποτυπώνεται στα ανοδικά ποσοστά τόσο της ριζοσπαστικής-λαϊκιστικής Δεξιάς (Εθνικός Συναγερμός) όσο και της ριζοσπαστικής-λαϊκιστικής Αριστεράς (Ανυπότακτη Γαλλία). Αν κάτι δικαιολογεί τον χαρακτηρισμό «εκλογική κατολίσθηση» για την αναμέτρηση της περασμένης Κυριακής, είναι ότι κατά κυριολεξία εξαϋλώθηκαν τα κατεστημένα κόμματα της Δεξιάς και της Αριστεράς, οι υποψήφιοι των οποίων βίωσαν με τρόπο δραματικό την αποστοίχιση του εκλογικού σώματος από τις ιστορικές παρατάξεις της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας.